ၾကံဳဆံုလိုက္ေသာ အခိုက္အတန္႔။

                     တစ္ေန႔တစ္၌ ကၽြႏု္ပ္သည္ အလုပ္ ကိစၥတစ္ခုၿဖင္႔  ၿမိဳ႔ထဲသို႔ သြားရန္ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ႔ သည္။ ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ႔ စီးရမည္႔ကားကို ေစာင္႔ေနလိုက္မိသည္။ ခနအၾကာ ကားဆိုက္လာရ်္ ကားေပၚသုိ႔ တက္လိုက္ပါသည္။ ကားသည္ အေတာ္အတန္ပင္ေခ်ာင္ေနၿပီး ေနရာလြတ္မ်ား အ နည္း ငယ္ ရွိေနသၿဖင္႔ အလိုက္သင္႔ ၀င္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ ထိုင္လိုက္ၿပီးကာ
မွ ကားက မထြက္။ လူေစာင္႔တင္ေနေတာ႔သည္။ ထို အခိုက္ အသက္ (65) ႏွစ္ အရြယ္ရွိ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ သည္ သူဧ။္ ေၿမးဟု ယူဆရေသာ (4) ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ အတူ ကားေပၚသို႔ တက္လာ ပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္ ထိုသူအား ေသခ်ာၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ငယ္ငယ္က တက္ခဲ႔ဖူးေသာ အထက္ေက်ာင္းမွ ကၽြႏု္ပ္တို႔အား စာသင္ေပးခဲ႔ေသာ ဆရာ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေန သည္ကို သိလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ထို ဆရာအား အနားသုိ႔ ေခၚလိုက္ၿပီး ထိုင္ စရာေနရာေပး လိုက္ေလသည္။ 

                   ဆရာကေတာ႔ ကၽြႏု္ပ္အား မွတ္မိဟန္ မတူေခ်။ ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ ဆရာက ထိုင္ခံု၌ ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင္႔ ကားသည္ စတင္ထြက္ခြာပါေတာ႔သည္။ ( အမွန္ေတာ႔ ေနာက္ကား၀င္လာရ်္ ထေၿပးၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါသည္။) ကားထြက္သည္ႏွင္႔ ကားစပယ္ယာက ကားခ ေကာက္ခံပါ ေတာ႔ သည္။ ထိုအခိုက္ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ကားခကို 2 ဦးစာ ေပါင္းရ်္ ေပးလိုက္ပါသည္။ ဆရာက ေၾကာင္အမ္း အမ္း ၿဖစ္သြားၿပီး ကၽြႏု္ပ္အား လက္ထဲတြင္ အသင္႔ကို္င္ထားေသာ ကားခကို လွမ္းေပးပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္က မယူပါရေစနဲ႔ဗ်ာ။ ႀကံဳတုန္း ေပးလိုက္တာပါလို႔ ၿပန္ေၿပာေတာ႔ ဆရာက နဲနဲ သေဘာ ေပါက္ဟန္ ရွိသြားၿပီး ကၽြႏု္ပ္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆိုေသာမ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည္႔ေန ပါေတာ႔ သည္။ 

                  ဒီလိုနဲ႔ ကားသည္ မွတ္တိုင္မ်ားကို တစ္တုိင္ၿပီး တစ္တိုင္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ခရီးစဥ္ကို အစီစဥ္ အတိုင္း ေမာင္း လ်က္ ရွိပါသည္။ ကားစီးေနရင္းၿဖင္႔ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဆရာၿဖစ္သူအား နည္း နည္း အကဲ ခတ္ၾကည္႔မိ ေတာ႔ ဆရာသည္ ဇရာေထာက္ေနေသာ အေနထားကို သတိထားမိပါသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ငယ္တုန္းက ရုပ္ရည္ကေတာ႔ က်န္ေနေသးသည္။ အသားေတြလည္း ၿဖဴေန ေသး သည။္  ယခုေတာ႔ ေက်ာင္းဆရာ ဘ၀မွ အနားယူၿပီး အၿငိမ္းစား ၿဖစ္ေနဟန္လည္း ရွိပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဆရာႏွင္႔ စကားေထြေထြထူးထူး တစ္ခုမွ မေၿပာၿဖစ္ပါ။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ ကၽြႏု္ပ္ ဆင္းရမယ္႔ မွတ္တိုင္သို႔ ဆိုက္ေရာက္သၿဖင္႔ ကားေပၚမွ ဆင္းကာ မိမိ လုိရာသို႔ ဆက္သြား လိုက္ပါ သည္။ ထုိသို႔ သြားရင္းၿဖင္႔ ကၽြႏု္ပ္ဧ။္ အေတြးထဲတြင္ေတာ႔ ယခုကဲ႔သုိ႔ ႀကံဳတုန္း ႀကံဳခိုက္ မိမိရဲ႔ ဆရာ သမား တစ္ေယာက္ကို ကူညီခြင္႔ ရလိုက္သည္ကိုပင္ ၾကည္ႏူးမဆံုး ရွိလွပါသည္။ 

               တကယ္ဆို ယခု အေၾကာင္းရာသည္ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားသည္မဟုတ္။ က်ိဳးေၾကာင္း တိုက္ ဆိုင္ ရ်္ သာ ၿပဳလုပ္ခြင္႔ ရၿခင္းသာလွ်င္ၿဖစ္ပါသည္။  သို႔ေပမယ္႔ ဒီ အခြင္႔ေရးေလးသည္ ဆရာ သမား တစ္ေယာက္ကို ဂါ၀ရၿပဳ ေက်းဇူးဆပ္ခြင္႔ ရလိုက္ၿခင္း၊ သက္ႀကီး၀ါႀကီးတစ္ဥ္ီးကို ကူညီခြင္႔ ရလိုက္ၿခင္း၊ လူသားဆန္ေသာ အၿပဳမူတစ္ခုကို ၿပဳလုပ္ခြင္႔ ရလိုက္ၿခင္း၊ အခ်ိန္အခုိက္တန္႔ေလး အတြင္းမွာ ရလာေသာ အခြင္႔ေရးကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္ႏုိင္လိုက္ၿခင္း တို႔ၿဖင္႔ မိမိရဲ႔ စိတ္အစဥ္မွာ ၾကည္ႏူး ပီတိ ၿဖစ္၇ၿခင္းတို႔ၿဖင္႔ ၿပည္႔စံုေနပါေတာ႔သည္။

ကိုေရာခ႔္ကာ