အခန္း ( 7 )
ယေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တရုတ္စာသင္တန္း စတင္တက္ရမည္႔ေန႔ ၿဖစ္သည္။ သင္တန္းမတက္ ခင္ ေအာင္မင္း နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ ဆံုၾကရန္ ခ်ိန္းထားေသးသၿဖင္႔ အိမ္မွ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ ေစာ ေစာ ေလး ထြက္လာခဲ႔ လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေရာက္ေတာ႔ ေအာင္မင္း မေရာက္ေသးသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သို႔ၿဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္မွာေသာက္ရင္း ေအာင္းမင္း အလာကို ေစာင္႔ေနလိုက္သည္။ လက္ဖက္ရည္ခြက္ တ၀က္က်ဳိး ခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ ေဘာ္ဒါႀကီး ေအာင္မင္း ေရာက္ခ်လာပါသည္။ သူနဲ႔အတူ အေဖာ္တစ္ေယာက္လည္းပါလာခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္း ခင္ေဇာ္ ၿဖစ္ေနပါသည္။ ထူးဆန္းစြာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔မိေနတုန္း ေအာင္မင္းက
ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား။
ဟု စကားစလိုက္ပါသည္။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က
အင္း နဲနဲေတာ႔ ၾကာၿပီ ။
ဟု အေၿဖၿပန္ေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆိုင္မွ စားပြဲထိုးေလးေရာက္လာၿပီး ေအာင္မင္းနဲ႔ ခင္ေဇာ္ က လက္ဖက္ရည္နဲ႔ အေအးကို မွာလိုက္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္က
ခင္ေဇာ္ နဲ႔ ဘယ္မွာ ေတြ႔လာတုန္း ။
ဟု စကားၿပန္စလိုက္သည္။ ထိုအခါ ေအာင္မင္းက
ဘယ္မွာမွ မေတြ႔ပါဘူးကြာ ၊ ငါတို႔ ခ်ိန္းၿပီးလာၾကတာ၊ ဒီေကာင္ လည္း သင္တနု္း လိုက္တက္မလို႔ေလ။ ဒီေကာင္႔
ေစာင္႔ေနတာနဲ႔ပဲ ေနာက္က်ေနတာ
လို႔ ၿပန္ေၿဖမွ ကၽြန္ေတာ္ ဇာတ္ရည္လည္သြားေတာ႔သည္။ တကယ္ေတာ႔ ခင္ေဇာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေက်ာင္းတြင္ သိပ္မတြဲၿဖစ္ၾကေပ။ ခင္ေဇာ္ က တရုတ္ႀကီး နဲ႔ သာ အတြဲမ်ားၿပီး ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ေအာင္မင္း က အတြဲ မိၾကသည္။ တခဏၾကာေတာ႔ ေသာက္စရာရွိတာေတြ စားေသာက္ၾကၿပီးၿပီးမို႔ ကၽြန္ေတာ္က
ကဲ သြားၾကရေအာင္ ။ အခ်ိန္နီးၿပီ မဟုတ္လား။ စာအုပ္ေတြလည္း ၀ယ္ရအံုးမယ္ေလ။
ဟု ဆိုၿပီး စားပြဲထိုးေလးအား လွမ္းေခၚလိုက္ကာ ေငြရွင္းေပးလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ 3 ေယာက္သား သင္တန္းရွိရာဆီသို႔ ထြက္လာခဲ႔လုိက္ေတာ႔ပါသည္။ သင္တန္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ စာအုပ္မ်ား ၀ယ္လိုက္ၾကၿပီး စာသင္ခန္း၌ ဆရာအလာကို ေနာက္ဆံုးတန္းတြင္ထိုင္ကာ ေစာင္႔ေနလိုက္ၾကပါသည္။. 15 မိနစ္ခန္႔ ၾကာေသာ္ စာသင္ခန္းထဲသို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္၀င္လာသၿဖင္႔ သင္တန္းသားမ်ားအားလံုး မတ္တပ္ထရပ္ကာ ႏႈတ္ဆက္ လို္က္ၾက သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သံုးေယာက္သည္လည္း အမ်ားနည္းတူ ထၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ေရွ႔မွ လူမ်ား ၿပိဳင္တူ ထိုင္လိုက္ၾကအၿပီးတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ထုိင္မည္အၿပဳ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္နွင္႔လူနဲ႔ တဒဂၤမ်ွ ကင္းကြာ သလိုရွိသြားသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရွ႔၌ေရာက္ေနေသာ သင္တန္းဆရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ေတြ႔ခ်င္ေနေသာ ပါးကြက္ေကာင္မေလး ၿဖစ္ေနၿခင္းေၾကာင္႔ပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ တစ္တန္းလံုးထိုင္ၿပီးခ်ိန္ အထိ ကၽြန္ေတာ္မွာ မင္သက္စြာၿဖင္႔ မတ္တပ္ဆက္ရပ္လ်က္သားၿဖစ္ေနသၿဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးမွ ေအာင္မင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို လက္ဆြဲ ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္မွ ကၽြန္ေတာ္ သတိၿပန္၀င္လာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခံု၌ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင္႔ ကိုယ္႔မ်က္လံုး ကိုပင္ ကိုယ္မယံုႏိုင္ေသးဘူးၿဖစ္ေနပါေသးသည္။. ငါ ၿမင္ေတြ႔ေနရတာေတြက အမွန္မွ ဟုတ္ရဲ႔လား ဟု ေ၀ခြဲမရပင္ ၿဖစ္ေနပါေသးသည္။ အမွန္ေတာ႔ ဟုတ္ပါသည္။ ထို မိန္းခေလးမွ ထိုမိန္ခေလး အစစ္ပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ယခု အခါ ေတြ႔ရာမွာေတာ႔ သူမရဲ႔ ပါးၿပင္ထက္မွာ သနပ္ခါးပါးကြက္ေလး ရွိမေနခဲ႔ၿပန္ပါဘူး။
( ဆက္လက္ေဖာ္ၿပေပးပါမည္။)
Rocker77
No comments:
Post a Comment