ေရွးေခတ္အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ႔ အက်ယ္၀န္းမွာ ရုရွားကိုခ်န္လွပ္ရ်္ ဥေရာပတိုက္စာမွ်ရွိေလသည္။ တရုတ္ႏိုင္ငံ့ေလာက္မက်ယ္ေသာ္လည္း တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႔ နယ္ႀကီး တစ္ဆယ္႔ရွစ္နယ္ထက္ က်ယ္၀န္း သည္။ ေတာင္မ်ား ၊ ခ်ဳိင္႔၀ွမ္းမ်ားေၾကာင္႔ အိႏိၵယ ႏိုင္ငံ့ အတြင္း၌ပင္ ႏိုင္ငံငယ္အေၿမာက္မ်ား သီး ၿခား ေပၚထြန္းလ်က္ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာစကား၊ သာသနာ အယူ၀ါဒ မွစရ်္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား၌ လည္း အ မ်ဳိးမ်ဳိး ရွိေလသည္။ အိႏိၵယ ရဲ႔ ရာဇ၀င္ကို ၿပန္လည္ ေရးသားရန္နန္းတြင္းမွတ္တမ္းမ်ား မရွိ ေသာ္ လည္း အလြန္ၾကြယ္၀ေသာ စာေပႏွင္႔ အစဥ္လာပံုၿပင္မ်ားကို ဆက္စပ္ရ်္ အခ်က္အလက္မ်ား ရရွိ ႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္၊ လ၊ ရက္ မ်ားကို ေဖာ္ၿပရန္မွာမ်ားစြာခက္ခဲေပသည္။
အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ႔ ပထမဦးဆံုး မွန္ကန္သည္ဟု ဆံုးၿဖတ္ရေသာႏွစ္မွာ ( 326 ) ဘီစီ ေႏြဦး ေပါက္ ကာလ ၌ မဟာအလက္ဇန္းနား ဘုရင္ ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္လာေသာ ရက္စြဲပင္ၿဖစ္ေပသည္။ ရာဇ၀င္ဆရာတို႔သည္ ၄င္းကို မွီၿငင္း ၿပဳစုလ်က္ အေနာက္တုိင္းရာဇ၀င္မ်ားႏွင္႔ ယွဥ္ကာ စာ ေဟာင္း ေပေဟာင္း မ်ားမွ အခ်က္လက္မ်ားကို စုစည္းၿပီး ေခတ္ဦး ရာဇ၀င္ ႏွစ္မ်ားကို ( 7 ) ရာစု ဘီစီ ေရာက္ေအာင္ ညွိႏႈိင္း ၿပင္ဆင္ၾကသည္။ ေတာင္ပိုင္း အိႏိၵယအတြက္ကား ေအဒီ ( 6 ) ရာစု ေရာက္မွ အားထားေလာက္ေသာ ႏွစ္အပိုင္းၿခားကို ၇ေလသည္။
ေက်ာက္မွတ္တမ္းမ်ားအရ ေက်ာက္ေခတ္ဦးက စရ်္ အိႏိၵယတြင္ လူေန ရွိခဲ႔ရ်္ ေတာင္ပိုင္း၌ ပိုရ်္ ေစာစြာ လူေနခဲ႔ဟန္ရသည္။ ထို ယဥ္ေက်းမႈမွတစတစ တိုးတက္ကာ ( 1000 ) ဘီစီ ေလာက္ တြင္ ေၿမာက္ပိုင္း၌ သံေခတ္ကို ေရာက္ၿပီဟု ခန္႔မွန္းရသည္။ သို႔ေသာ္ ေၾကးေခတ္မွ အၾကြင္း က်န္ မ်ားကို မေတြ႔ရသၿဖင္႔ အိႏိၵယတြင္ ေၾကးေခတ္ေပၚဖူးမည္မဟုတ္ဟု ထင္မွတ္စရာရွိေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာက္ေခတ္ေႏွာင္း အိႏိၵယ သားတို႔သည္ အိုးထိန္းစက္ၿဖင္႔ အိုးလုပ္ၿခင္းအတက္၊ စိုက္ ပ်ဳိးၿခင္း၊ တိရစာၦန္မ်ားကို ယဥ္ပါးေအာင္ေမြးၿမဴၿခင္း၊ ေရႊတြင္းတူးၿခင္း စေသာ အတက္ ပညာမ်ား ကို ေကာင္းစြာတက္ေၿမာက္ေၾကာင္း အေထာက္ထားမ်ားကို ေတြ႔ရေလသည္။ ထို႔ၿပင္ ၿပည္ရႊြာ တည္ေထာင္ လ်က္ သာသနာေရး ပြဲသဘင္မ်ားကို ရံဖန္ရံခါ ၿပဳလုပ္ၾကရ်္ ေသသူမ်ားကို ေၿမၿမွဳပ္ ေသာ အဆင္႔အထိ ယဥ္ေက်းလ်က္ရွိၾကသည္။
လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္း 5000 ေက်ာ္အခ်ိန္က အိႏိၵယ ႏိုင္ငံ ေၿမာက္ပိုင္းရွိ ဗလူးခ်စ္စတန္ အရပ္မွ အိႏိၵယႏိုင္ငံ အတြင္းသို႔ ကုန္းလမ္းမွ ဆင္းလာၾကေသာ ဒရာဗီဒီးယန္း လူမ်ဳိးမ်ား ရွိေလ သည္။ သူတို႔သည္ အာရွတိုက္ အလည္ပိုင္းမွ ဗလူးခ်စ္စတန္ကို ၿဖတ္လ်က္ အိႏိၵယႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဒရာဗီးဒီးယန္း တို႔ဧ။္ ေနရင္းေဒသမွာ မတ္ရန္ ကုန္းၿမင္႔ေဒသ ၿဖစ္ သည္။ ထိုသူတို႔သည္ ေရၾကည္ရာ ၿမက္ႏုရာကို ရွာေဖြရင္း ေတာအထပ္ထပ္ ေတာင္အထပ္ထပ္ ကိုေက်ာ္ၿဖတ္ကာ အိႏိၵယႏိုင္ငံရွိ အိႏၵဳ ၿမစ္၀ွမ္းေၿမၿပန္႔သို႔ ဆင္းလာၾကၿခင္းၿဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႔မွာကား ထိုေနရာမွတဆင္႔ အိႏၵဳၿမစ္၀ွမ္းကို ေက်ာ္ၿဖတ္ကာ အိႏိၵယေတာင္ပိုင္း ဒကိၡဏကုန္းေၿမေဒသဆီသို႔ သြားေရာက္ေနထိုင္ခဲ႔ၾကသည္။
4000-ဘီစီသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဒရာဗီဒီးယန္းတို႔ ေၿပာင္းေရြ႔အေၿခခ်ခဲ႔သည္႔ အိႏၵဳၿမစ္၀ွမ္း ယဥ္ေက်းမႈ သည္ အဆင္႔ အတန္း အတန္ပင္ ၿမင္႔မားခဲ႔ေပၿပီ။ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ လာဟိုးၿမိဳ႔ေတာ္ ႏွင္႔ ၿဗမၼဏပဒ္ၿမိဳ႔ေတာ္မ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ ကရာခ်ီၿမိဳ႔ေတာ္ရဲ႔ ေၿမာက္ဘက္ မိုင္ႏွစ္ရာအကြာ တြင္ တည္ရွိေသာ မိုဟင္ဂ်ဳိဒါရို ၿမိဳ႔ေတာ္သည္လည္းေကာင္း ထိုေခတ္က ယဥ္ေက်းမႈကို ဦးေဆာင္ သည္႔ ၿမိဳ႔ေတာ္မ်ား ၿဖစ္ၾကသည္။ ထိုေခတ္က လူမ်ားသည္ ခ်ည္ထည္ရက္လုပ္၀တ္ဆင္ၿခင္း၊ မက္ဆို ပို ေတးမီးယား ႏွင္႔ အၿခားႏိုင္ငံမ်ားသို႔လည္း ယက္လုပ္ၿပီး အထည္မ်ားကို တင္ပို႔ေပရာ အိႏၵဳၿမစ္ကို အစြဲၿပဳရ်္ ထိုအထည္မ်ားအား ဆင္းဒူး ဟု ေခၚၿပီး ဂရိတို႔က ဆင္းဒန္ ဟု ေခၚေလသည္။ ထိုေခတ္က အိႏၵိယ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ေရႊ၊ ေငြ၊ ဆင္စြယ္ႏွင္႔ ေၾကးနီမ်ားကို လက္ေကာက္၊ ေၿခက်င္း ၊ လည္ ဆြဲ လုပ္ရ်္ ၀တ္ဆင္ၾကေပသည္။ နီလာ ၊ ပယင္း စသည္႔ တြင္းထြက္ ေက်ာက္အမ်ဳိး မ်ဳိး ကိုလည္း အဆင္တန္ဆာအၿဖစ္ ၀တ္ဆင္ၾကေပသည္။
2000 - ဘီစီ ခန္႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဥေရာပ ဒင္ႏု ၿမစ္၀ွမ္းဇာတိသားမ်ားၿဖစ္သည္႔ အာရိ ယန္ တို႔သည္ ကၽြဲ ၊ ႏြား ၊ တိရစာၱန္ အုပ္မ်ားၿဖင္႔ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ေၿပာင္းေရြ႔ ေနထိုင္ ၾက ရင္း အိႏၵဳၿမစ္၀ွမ္းသို႔ အိႏိၵယ ႏိုင္ငံ အေနာက္ေၿမာက္ဘက္ရွိ ေတာင္ၾကားလမ္းမ်ား အတိုင္း တစ္ သုတ္ ၿပီး တစ္သုတ္ ၀င္ေရာက္လာၾကၿပီး ေၿမာက္ပိုင္း ပန္ဂ်ပ္ ၊ ကသီၼယ ၊ ရာဇပုတၱရ နယ္မ်ားသို႔ ေရာက္လာခဲ႔ၾကရာမွ ဦးစြာေရာက္ႏွင္႔ေနၿပီးၿဖစ္ေသာ ၿမိဳ႔ၿပယဥ္ေက်းမႈတို႔ၿဖင္႔ အဆင္႔ အတန္း တိုး တက္ၿမင္႔မားေနေသာ အသားမည္း ဒရာဗီးဒီးယန္းတို႔ႏွင္႔ စစ္ပြဲႀကီးမ်ား ခင္းကာ ေနရာ လုၾက ရ ေလသည္။ ဒရာဗီးဒီးယန္းတို႔မွာ မိမိတို႔ ရွိသမွ် အင္အားၿဖင္႔ အာရိယန္တို႔အား ခုခံတြန္းလွန္ ပါ ေသာ္လည္း ေတာေတာင္ ေရေၿမအႏွံ႔ ေၿခဆန္႔ကာ ေနရာေရြ႔ေၿပာင္းေနထိုင္လာခဲ႔ၾကေသာ လ်င္ ၿမန္ၿဖတ္လတ္ ၾကံ႔ခုိင္လွေသာ အၾကမ္းတမ္းခံ အာရိယန္တို႔ကို အံတုရန္ မစြမ္းႏို္င္သၿဖင္႔ အိႏၵဳ ၿမစ္ ၀ွမ္းကို စြန္႔ကာ ဂဂၤါ ၿမစ္၀ွမ္းဆီသို႔ ေၿပာင္းေရႊ႔သြားခဲ႔ၾကေလသည္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါမည္။ )
Rocker77
No comments:
Post a Comment